Jean-Paul Marsman is één van de opmerkelijke schilders in ons land. Zijn werk wordt gekocht door o.a.: verzamelaars, galeries, musea en bedrijven. De stad New York in één van z`n grootste inspiratiebronnen en wordt dan ook vaak door hem bezocht. Heftig en vol. Het leven is intens. Overal gebeurt van alles. Mensen leven op meer niveaus dan ooit. Tal van schijnbare tegenstellingen leven in ons. Tegelijker tijd kunnen we biker zijn én lid van een natuurbeschermings-organisatie. Politiek stemmen we linkser dan ooit en tegelijkertijd groeit het aandelen bezit explosief. We zoeken allemaal naar spiritualiteit maar ‘verzappen’ ons in de huidige, snelle en schreeuwende massamedia. Die tegenstrijdigheden kom je ook tegen op de doeken van Marsman. Dat spat van zijn schilderijen af. De felle sprekende kleuren en de herkenbare vormen zijn groots, cartoonesk en grotesk. Het beeld is een belevenis, heftig en vol. Een positieve ‘grimlach’ in een chaotische samenleving. Zit er een boodschap in zijn werk?. Natuurlijk, maar vooral de uitdaging om eens te kijken naar de manier waarop we leven, vanuit zijn glimlachende invalshoek. Een samenspraak met de kijker. Marsman zet de toon en de kijker vult zijn verhaal in. Een conversatie of een discussie. M`n werk ik steel, profiteer, parasiteer, leen, gebruik en combineer. En vertel m`n verhaal! Da`s m`n werk! Hout, linnen, kwasten en wat verf. Meer is het niet! Sorry! Geen diepgaande, bedachte prietpraat. Heb ik niet nodig! Wat je ziet ben ik! Of ben jij! Of is iedereen. M`n inspiratie Geen muze! Zoals gezegd: ik steel, profiteer, parasiteer, leen en gebruik. Tijdschriften, internet, nieuws, geschiedenis, advertenties, commercials, films, boeken, cartoons, musea, graffiti, natuur. Alles is mijn onderwerp of deel van mijn onderwerp. En elk onderwerp is een deel van mijn werk! Een onuitputtelijk bron van energie. Tijd te kort. Helaas. Ik pas me niet aan en doe geen concessies. Ik maak wat ik voel, maak wat ik wil en wil zeggen.